اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران، برقراری ارتباط، یادگیری و رفتار او تأثیر می‌گذارد. اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است، اما به عنوان یک “اختلال تکاملی” توصیف می‌شود، زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شوند.
مانند برقراری ارتباط چشمی، استفاده از زبان بدن و درک عواطف دیگران
مانند تأخیر در گفتار، مشکل در استفاده از زبان پیچیده و مشکل در درک زبان غیرکلامی
مانند تکان دادن دست‌ها، بازی با یک شیء خاص به روش خاصی یا انجام یک سلسله فعالیت‌ها به یک ترتیب خاص
اوتیسم یک اختلال عصبی است که ناشی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. هنوز هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما درمان‌های موجود می‌توانند به بهبود مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری فرد کمک کنند.
اوتیسم یک اختلال پیچیده است، اما با حمایت و آموزش مناسب، افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند زندگی سالم و پربار داشته باشند.
* خودتان را سرزنش نکنید. اوتیسم یک اختلال عصبی است که ناشی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. هیچ کاری که شما یا همسرتان انجام داده باشید باعث ایجاد اوتیسم در کودک شما نشده است.
* با دیگر خانواده‌های دارای فرزند مبتلا به اوتیسم ارتباط برقرار کنید. گفتگو با خانواده‌های دیگر می‌تواند به شما کمک کند احساس تنهایی نکنید و از تجربیات و حمایت آنها بهره‌مند شوید.
* به کودک خود کمک کنید تا در جامعه مشارکت داشته باشد. افراد مبتلا به اوتیسم نیاز به فرصت‌هایی برای تعامل با دیگران و یادگیری مهارت‌های زندگی روزمره دارند.
* از کودک خود حمایت کنید تا به اهداف خود برسد. افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند در زمینه‌های مختلف موفق باشند. به کودک خود کمک کنید تا مسیری را پیدا کند که برای او مناسب است.
اوتیسم یک چالش است، اما همچنین می‌تواند یک فرصت باشد. با حمایت مناسب، افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند زندگی پربار و رضایت‌بخشی داشته باشند.